लहानपणी बाबांसमोर केलेल्या एखाद्या खेळणीचा किंवा सायकलीचा हट्ट जेव्हा काही दिवसांनी पुर्ण होतो आणि आपल्याला जसा आनंद होतो असाच काहीसा आनंद आज मला झाला.
दहाएक वर्षांपासून उडुपीच्या श्रीकृष्ण मंदिराचा महाप्रसाद खाण्याची खुप इच्छा होती ती आज पुर्ण झाली 🙏🏻
आज सकाळी दोन तीन तास मंदिरात घालवले. अतिशय धार्मिक, सुख आणि शांती देणारे ते क्षण होते.
हे सर्व झाल्यावर आम्ही कनकालयात प्रसाद घ्यायला गेलो. मंदिराची सेवा केली तर ते केळीच्या पानावर वेगळ्या दालनात प्रसाद देतात.
केळीच्या पानावर आधी पाणी टाकून स्वच्छ करायचे. सुरुवातीला भात आणि रस्सम. त्यासोबत एक वेगळ्या प्रकारचे घट्ट सांबार, काही चटण्या आणि वांग्याची भाजी. वांगेप्रेमी गुंडावारांना वांगे मिळाले तर अर्धे सुख तर इथेच मिळाले. अशी वांग्याची भाजी आजच खाल्ली. चिंच, गुळ टाकून केलेली काळपट भाजी अतिशय स्वादिष्ट होती.
त्यानंतर भात आणि सांबार. कोहळ्याच्या (लाल भोपळा) मोठ्या फोडीचा सांबार पण आजच खाल्ला. त्यासोबत पुरणासारखा एक गोड पदार्थ दिला. बहुदा सर्व डाळी, तांदुळ आणि साखर असावे. त्यांनी कन्नड नाव सांगितले पण आठवेल असे नव्हते.
त्यानंतर पायसम वाढले. संतुलित गोडवा असलेला पायसम पण आज पहिल्यांदाच खाल्ला.
त्यानंतर रितीनुसार ताक भात खायचा असतो पण दोन वेळा भात घेतल्यावर तिसऱ्यांदा शक्य नव्हते. आम्ही फक्त ताक घेतले आणि ढेकर दिली.
श्रीकृष्णाचा प्रसाद असल्याने कांदा, लसूण न टाकलेले, अत्यंत श्रद्धेने शिजवलेले, अत्यंत प्रेमाने वाढलेले सात्विक भोजन केल्यानंतरचा आनंद व्यक्त करता येत नाही.
दहाएक वर्षांपासूनची इच्छा तृप्त झाल्यावर तेथील वाढणाऱ्या पुजाऱ्यांचे आभार मानत मंदिरातून बाहेर पडलो.
शेगाव, सज्जनगड येथील महाप्रसादाच्या आनंदानंतर हा तितकाच मौल्यवान आनंद आहे. सर्वांनी जरूर घ्यावा असा 🙏🏻🙏🏻🙏🏻
जय श्रीकृष्ण
🙏🏻🙏🏻🙏🏻💐💐💐
सतीश गुंडावार
१७ मार्च २०२३
No comments:
Post a Comment